Miasto już przestało boleć

MIASTO JUŻ PRZESTAŁO BOLEĆ

ZŁOTY OSIOŁ ul. Radzymińska 53
13 stycznia, 2023, godzina 20.00 


Projekt „Miasto już przestało boleć” jest fuzją poezji, muzyki, teatru, koncertu, szaleństwa sztuki scenicznej, przekładającej klimaty beat generation na współczesny język sztuki.

Tekst:
Waldemar M. Gaiński, Zuza Zu Gaińska

Muzyka: Rafał Smoliński, Konrad Zientara

Elementy scenograficzne: Dorota Brodowska

Wykonanie: Gaińska, Smoliński, Zientara

Zuza Zu Gaińska: aktorka, wokalistka, reżyser, człowiek renesansu w nowoczesnym ujęciu. Absolwentka Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku. Aktorsko debiutowała jako nastolatka w spektaklu TV „Kobieta Zawiedziona” u boku Krystyny Jandy, w reżyserii Andrzeja Barańskiego. Od pierwszego roku studiów aktorskich, uczestniczka wielu festiwali teatralnych krajowych i zagranicznych (m.in. Arrivano dal Mare w Cervi, Festiwal Teatrów Eksperymentalnych w Kairze, Festiwal Teatrów Lalkowych im. Obrazcowa w Moskwie). Aktorka międzynarodowych produkcji (np. Homeland – premiera w Wels w Austrii; Fasada – premiera w Hadze w Holandii). Współpracowniczka Fundacji po Drugie, dla której wraz z Małgorzatą Lewińską przygotowuje spektakle teatralne z udziałem podopiecznych fundacji („Clamor Circus”, „Piotruś Punk”, „Ballady Hultajskie. Dystrykt Warszawa”). Stale użycza swojego głosu jako lektor w audiobookach Fundacji Wolne Dźwięki (m.in.„Grażyna” Adama Mickiewicza, „Dziecko salonu” Janusza Korczaka). Można ją też usłyszeć w produkcjach Audioteki („Mroczny zakątek”, „Kryptonim Wiklef”). Aktorka wielu polskich seriali („Pasjonaci” Artura Dziurmana, „Klan”, „Na dobre i na złe”, „Barwy szczęścia” etc.) i spektakli teatralnych (m.in. Białostocki Teatr Lalek, Teatr Żydowski, Unia Teatr Niemożliwy, Syndykat Artystyczny, wspólne projekty sceniczne i filmowe z Mają Baczyńską - „Czas dziwnotworów”, „Dziwnotwór”, „Dłonie”, „Matka skodyfikowana”). 

Rafał Smoliński: Rafał Smoliński – realizator nagrań, producent muzyczny, basista, kompozytor, artysta wizualny, performer, autor udźwiękowień słuchowisk i filmów, były stoik.

Pasjonat field recordingu, realizator wyspecjalizowany w nagraniach muzycznych realizowanych w naturalnych przestrzeniach z nietypową akustyką (od podziemi po kaplicę św. Wawrzyńca na szczycie Śnieżki), które to nagrania realizuje przy pomocy sprzętu rzadko goszczącego poza typowymi studiami nagraniowymi.

Współpracował (w jednej lub wielu z w/w funkcji) z m.in.: Mieczysławem i Sabą Litwińskimi, Antoniną Nowacką, Tadeuszem Sudnikiem, Krzesimirem Dębskim, Anną Sash Jędrzejewską, Szpetami, Tulejami, Piotr Mełech Quartet, Andy Why, Kubą Słomkowskim, Re:minders, Back to the Ocean, Muchomorami, Moniką Żelazek, Michałem Urbaniakiem, Lorą Szafran, MishMash, Andrzejem Rejmanem, Edwardem Sielickim, Czesławem Mozilem, Robertem Knuthem.

Współpracował przy wielu, nagradzanych na międzynarodowych festiwalach, filmach dokumentalnych, fabularnych oraz animowanych, m.in. „Wieś pływających krów” i „Nauka Latania” w reż. Katarzyny Trzaski, „Airborne” w reż. Andrzeja Jobczyka, a także z Teatrami m.in.: Cinema, Format Zero, Akademia, Sztuka Ciała, Scena Lubelska

Z Andrzejem Rejmanem i Zbyszkiem Kunkowskim zainicjował powstanie pierwszej warszawskiej, licznej i spontanicznej, inicjatywy improwizatorów muzyki/tańca/obrazu Flash Mob Orchestra (2010) – w szczytowym momencie działanie to angażowało 21 osób (muzyków, tancerzy, improwizatorów) tworzących improwizowane wydarzenia.

Od wielu lat działa z Martą Kawecką na polu sztuk wizualnych (film, obiekt, animacja, performance). Wspólnie wzięli udział w festiwalu Narracje, niezależnych targach sztuki Supermarket Stockholm i Platforms Project Atheny, a także byli uczestnikami rezydencji artystycznych w Hagen oraz Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

Konrad Zientara: Architekt, grafik, artysta multimedialny, elektronik, muzyk, akustyk, realizator dźwięku, mikser, koder, żeglarz...

• zdecydowanie bardziej twórca niż tworzywo;
  autor przestrzeni, przedmiotów i stanów ducha.
  Związany z artystami Stoczni Gdańskiej i Warszawskiej Pragi.
  Filozoficzny podróżnik po zakamarkach przyrody.
  Autor instalacji przestrzennych oraz współtwórca kilku zespołów i wielu projektów muzycznych.
  Z zawodu architekt – pracuje jako projektant freelancer, głównie na Pomorzu.
  Z zamiłowania muzyk i elektronik, budowniczy autorskich syntezatorów i urządzeń elektroakustycznych, a także akustyk i realizator dźwięku.
  Rysownik.

Waldermar M. Gaiński: Umarły już poeta. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1986 r. był związany z Częstochową. W latach 70. XX w. był znaną postacią warszawskiego Koła Młodych przy ZLP, w XXI w. także SPP, a większą część dorosłego życia spędził w Częstochowie. Zdobywał nagrody i wyróżnienia w piętnastu ogólnopolskich konkursach poetyckich i Międzynarodowym Konkursie im. Marka Hłaski w Wiedniu w 1991 r. Jego wiersze opublikowano w czterech ogólnopolskich antologiach i tłumaczono na rosyjski, czeski, serbsko chorwacki, węgierski i angielski. Debiutował na łamach „Nowego Wyrazu” w 1974 r. Wiersze, prozę, recenzje i krytykę literacką publikował na łamach pism: „Autograf ”, „Dekada Literacka”, „Dyskurs”, „Dziennik Częstochowski – 24 godziny”, „Gazeta Częstochowska”, „Integracje”, „Kultura”, „Litteraria”, „Miesięcznik Literacki”, „Młoda Sztuka”, „Nowy Wyraz”, „Nurt”, „Opinia”, „Poezja”, „Radar”, „Syrenka”, „Więź”, a także na antenie Polskiego i Czeskiego Radia. Był też autorem telewizyjnego widowiska poetyckiego
pt. „Miasto” w reżyserii Jacka M. Hohensee. Autor tomików: „Poemat uliczny” (1977), „Asfaltowy blues” (1981), „Rocznik pięćdziesiąty drugi” (1988) oraz „Miasto już przestało boleć” (1997). Był laureatem Nagrody Prezydenta Częstochowy w 1997 r.